دیسکوگرافی
فروش مجموعه آلبوم های موسیقیدیسکوگرافی
فروش مجموعه آلبوم های موسیقیدیسکوگرافی Djivan Gasparyan
مجموعه آلبوم های Djivan Gasparyan نوازندهٔ سرشناس ارمنستانی دودوک
سبک :
armenian, duduk, world, folk, world music
لیست آلبوم های در این مجموعه :
Djivan Gasparyan & Erkan Ogur – [Fuad]
Djivan Gasparyan & Michael Brook – [Black Rock]
Djivan Gasparyan – [Armenian Duduk]
Djivan Gasparyan – [Armenian Fantasies]
Djivan Gasparyan – [Armenian Romances]
Djivan Gasparyan – [Ask Me No Questions]
Djivan Gasparyan – [Duduk]
Djivan Gasparyan – [From The Soil]
Djivan Gasparyan – [Heavenly Duduk]
Djivan Gasparyan – [Magic Duduk]
Djivan Gasparyan – [Moon Shines at Night]
Djivan Gasparyan – [Nazani]
Djivan Gasparyan – [Nazeli]
Djivan Gasparyan – [Salute]
Djivan Gasparyan – [The Art Of The Armenian Duduk]
Fresco Soundtracks
Ludovico Einaudi – [Eden Roc]
هنرمندان مشابه :
Djivan Gasparyan & Michael Brook
Hossein Alizadeh & Djivan Gasparyan
Erkan Oğur & Djivan Gasparyan
Gevorg Dabagian
Stephan Micus
مقاله های مرتبط :
ژیوان گاسپاریان
ژیوان گاسپاریان، نوازندهٔ ارمنستانی دودوک است.
وی در روستای کوچکی به نام سولاق در نزدیکی ایروان، پایتخت ارمنستان به دنیا آمد و آموختن دودک را از ۶ سالگی آغاز کرد.
شناگری نگاه در آبهای سپید
اشاره : کار مشترک حسین علیزاده و ژیوان گاسپاریان پس از یک سال از اجرای صحنه ای آن ازسوی نشر موسیقی هرمس به بازار موسیقی عرضه شده است . نوشته زیر نگاهی دارد به این آلبوم.
علیرضا پورامید
«تماشای آبهای سپید» کاری صحنه ای و ضبطی غیراستودیویی از اجرای مشترک موسیقی توسط ژیوان گاسپاریان، حسین علیزاده و گروه نوازندگان و هم آوایان ایرانی(فارسی- ارمنی) است. در ابتدای نوار و پس از شنیدن تشویق حضار، مضرابهای پخته و شفاف و بده بستانهای مضرابی عود و شورانگیز (بگو و بشنو) و تک های پرطنین و نمکین و…
… در ادامه فضاسازی های شورانگیز برای عود و تمبک تا به اصطلاح ورزشکاران دونده(باد آن بخوابند) و آن فضاهای ریتمیک را به زیبایی دنبال نمایند و به ناگاه و برخلاف آنچه مهیای شنیدنش شده ای (به لحاظ ضرباهنگ)، حضور شکوهمند دودوک با کششی بلند و کشیدگی در صدا به آرامش و تفکر می خواندت با لطافتی سیال و سرشار که عمق را و ژرفا را به جای امواج و خیزابها می نمایاند و دعوتت می کند با دلربایی و لوندی به فضاهایی رمزآلود و رازناک و دلکش و خبردارت می کند که در تبعیدگاه خاکی تأمل و تعمق را فقط شایسته ای و دیگر موارد سطحی است و حبابین:
بوی فردوس زاکناف جهان گم شده بود
ناگهان سرزگریبان تو بیرون آورد
قطعه «تماشای آبهای سپید» به رغم آن که ظاهراً به دلیل طولانی بودن و تکرار در کلام و شعر، زمانی فراتر از عرف زمانی یک قطعه در یک آلبوم (۲۲ دقیقه) را به خود اختصاص داده و خسته کننده می نماید، اما در نهاد و ذات خود هم ترا به شنیدن موسیقی دل شدگان می برد و هم راز نو را با زبانی رمزگون برایت نوروایی می کند و «شکوفه ها/ به تماشای آبهای روان رفتند، رفتند، رفتند…»
قطعه ساری گلین: (پارسی و ترک و آرمن همزبان «ای بسا دو ترک چون بیگانگان» )(۱) با آن تعدد و تنوع اجراهای قدیمی و جدید این ترانه (در سبکهای متفاوت) که هر شنونده موسیقی حداقل یک بار، در حافظه شنیداری خود اجرایی از آن را به یاد دارد، اما با آن مقدمه نو و شنیدنی و تنظیم جدید برای هماوایی و همنوایی گویی روایتی دیگرست از نغمه ای آشنا و همچنین به دلیل استفاده از سه زبان (فارسی _ ترکی- ارمنی) در شعر ترانه، می توان این قطعه را عقد واسط و رکن واحد مجموعه کارها(به عنوان موسیقی تلفیقی) برشمرد و در لابه لای جملات و نغماتش هم ،شخصیت و هویت فرهنگی، هنری تنظیم کننده آن را فهمید. دودوک بیدارکننده حسرتهای شیرین، شورانگیز و عود برانگیزاننده شور و شعور و نقاره و کوزه، دمام و دف جهان و جانت را سرشار از نوا می کنند. نقشی که در قطعه آواز پرنده ها، به راستی در پیوندی مرفق و تلفیقی موفق، بارها بر رگ جان می زندت و بی مضراب مرتعش می سازدت.
با شنیدن ساری گلین و به دلیل استفاده آهنگساز (طراح تنظیم و راوی جدید) از عنصر رنگ و جلوه صداها، بهتر می توان به ظرایف آوازی و ارائه ریزه کاریهای مینیاتوری در صدای افسانه رثایی و تأثیر عمیق تعلم و تعلیم در محضر اساتید آواز، متکی بر عناصری چون پویایی و جویندگی، دانش و پژوهش، پی برد و تفاوتهای یک حنجره تعلیم یافته و معلم دیده زحمت کشیده و پاکیزه را با صداهای بی هویت و سردرگم و مقلد، مشاهده کرد، فقط نمی دانم چرا نام شاعران سه گانه این اثر در دفترچه راهنما ذکر نگردیده است. قطعه آواز پرنده ها همانگونه که ذکر شد به عنوان گروهی ترین کار سازی (بدون خواننده) پر از ریتم ها و تکنیک های زیبا است، بویژه نوازنده عود در شره زنی و به اصطلاح مضرابهای گیتاری و نوازنده کوزه که صدای بال کبوتران را و تحریر بال کبوتری را با سرعت جالب توجه دست، تداعی می کند و ناخواسته هرگاه که تو از نعمات دیگر می خواهی بر خواب خوش مستی پلک سنگین کنی و چشم نگشایی تا در باز بودن گوش و بستن چشم، احساس ات را جلابخشی و صفا و لذت بیشتری ببری به ناگاه نوازنده کوزه ترا با سیلی های پیاپی که بر گونه کوزه اش می زند از آسمان خیال بر زمین توجه فرو می کشاندت و به گفته مولانا فخرالدین عراقی هم توجه ندارد که:
من مست می عشق ام هوشیار نخواهم شد
زین خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد
و بر صورتت طپانچه ها می زند تا شاید از خواب کوزه ای برخیزی که:
حریفی سبویی بدوشم نهاد/ نهانی سبوسر به گوشم نهاد
کز این پیش چندی درین بوستان/تو انگور بودی و من باغبان
کنون من سبویم تو می خواره ای/برو چاره ای کن که بیچار ه ای (۲)
قطعه «ماما» (مادر) با شعر و صدای ژیوان گاسپاریان بر آمده و برخاسته ای هنرورز و هنری منش از فرهنگ کهن قومی ایرانی، تلاشگر و پویاست. وقتی گاسپاریان می خواند گویی یک آوازه خوان مغولی دارد آوازی ترین آوای جهان (مارین هو) را با آن شکل منحصر به فرد فریاد می کند. به راستی صدا و ساز گاسپاریان اثبات اتحاد و اشتراک همه فرهنگها در ریشه و به عبارتی تک ریشه بودن همه فرهنگهاست، واحدی که توسط اولین ناشران و موزعان فرهنگی (کولی ها، گوریان، لولیان و…) گامهای نخست گستردگی و تنوع و تکثر را برداشته است (بحث جای خود را دارد و مجالی جدید و جامع را می طلبد.)
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود
یک فروغ رخ ساقی ست که در جام افتاد(حافظ)
این حنجره و آن ساز با استفاده هوشمندانه طراح قطعات و جنبش دیگر سازها، ترا به تماشای تاریخ قوم آرمن می برد، فرزندان آلیک، که از رنجدیده ترین و شکیبا ترین اقوام جهانند، فرزندانی دورافتاده از مادر خود (ایران) و فرهنگی جزء و جدا مانده از مام فرهنگی خویش اند، تاریخی سرشار از تنگناها و مصائب .
تاریخ نگاری نمی کنم بلکه این صدای دودوک و شیوه نوازندگی گاسپاریان بود که همراه با صدایش مرا به تاریخ می برد و تاریخ قومی ایرانی و آرایی که این افتخار را دارد که در بلندترین نقطه سرزمینشان (کوه آرارات) کشتی حضرت نوح به خاک (گل) می نشیند و اجداد مان همراه با نیاکان موجودات دیگر پای به خشکی می نهند و از شگفتی های آنان این که همگی مسیحی اند و پور مریم در باورشان بسیار لطیف تر از دیگران و مراسم و آئین هایشان جذاب تر و دیر نیست و در تاریخچه پیدایش بسیاری از علوم و فنون نام افراد ارمنی به عنوان اولین ها، ثبت شده است(۳) اولین معماران، اولین سینماپردازان، عکاسان و نیز در رشته تئاتر و موسیقی و … در مشروطه نیز یپرم خان (یفرم) با آن زندگینامه عجیب و دگرگونی های شخصیتی و پیچیده کز شگفت انگیزترین موجودات کارگاه هستی است و یک زیباروی ازین قوم (شیرین)، آتش بر کاخ و کاشانه خسرو و فرهادزده، بیستون و تیشه و …. را جاودانه ساخت.
ای صبا از من بگو فرهاد بی بنیاد را
در میان عاشقان بدتخم ننگی کاشتی
بیستون را بهر شیرین گرتو می کندی به جان
تیشه آهن چه می کردی تو مژگان داشتی (۴)
و از عشاق کهن در روایات آنان و به تعبیری لیلی و مجنونشان که (سیپان و شیراز) نام دارند و هزاران هزار دلیل و برهان ایرانی بودن و فرهیخته بودن این قوم که در هنر و صنعت و ورزش بویژه، همواره از نام آوران و تأثیرگذاران و افتخارآفرینان میهن بوده اند و اگر چه امروز ارمنستان هم مثل تاجیکستان، کشوری مستقل محسوب می شود ،اما این فقط یک مرزبندی جغرافیایی است نه فرهنگی و نه احساسی و نه حتی انسانی و … بماناد.
و اما قطعه آخر این نوار (حیلت رها کن) که انتظار می رفت به خاطر این که پایان بخش مجموعه می باشد از جلوه و زیبایی بیشتری برخوردار می شد اما گویا چوب قدرت و استحکام و وجاهت قطعات ماقبل از خود را می خورد و نیز انتخاب ابیاتی از این غزل، که کمتر در ذهن شنوندگان و علاقه مندان موسیقی که ابیات دیگری از این غزل را بارها شنیده اند، سابقه شنیداری دارد و البته این (بکربودن ابیات) حسن و امتیازیست، اما نامأنوس بودن برخی از واژگان و تشبیهات مثل (لیله القبر و یا گوشوار هم صحبت عارض و…) شاید در پیدایش این نظر، تأثیر داشته است.
مجموعه مذکور، به دلیل حسن استفاده از عوامل و طراحی هوشمند و عامرانه خالق اثر از ملودی ها و نغمه ها و سازهایی با آن صداها وسونوریته شگفت و اثیری بویژه سازهای شورانگیز و دودوک و کوزه و آمیزش و آمیختگی با لحن ها و رنگهای صوتی حنجره های ورزیده در آفرینش کشش ها و غلتها، زیرها و بم ها و تحریرهای متنوع و بلند و ریز و کشیده و… ترا به تماشای آبهای سپید، تماشای رازآلودگی و رمزگونگی آب، که درین حالت نه آرام است و نه مواج و در عین حال هم نشان از حرارت و خشم دارد و هم دلیل سردی و برودت است و … ترا به شناوری و شناگری و غوطه وری به مدد باله های گوش می برد و شناسنامه و شناسه ای از اثر انگشت، امضاء، بوی و خوی و خلاصه سبک و سیاق و شیوه اعتقادی حسین علیزاده در آهنگسازی موسیقی تلفیقی و هماوایی و هم نوازی و … و این که چرا او را در نوازندگی می توان تقلید و تکرار کرد(شاید) اما در سازندگی هرگز…(۵)
روزی فردی برای آزردن گفت موسیقی مورد علاقه شما انسان را به یاد دیون و بدهکاری هایش می اندازد و منتظر انکار و استدلال از طرف بنده بود که من به او گفتم درست می گویی و نه تنها موسیقی بلکه هر هنر عمیق و جدی این گونه است و مرا نیز به یاد بدهی هایم می اندازد و همه را هم همین طور، اما تو اگر ازین یادآوری ناراحت می شوی به خاطر نوع دیون توست، بدهی هایت را تغییر ده و آنان را متعالی ساز تا از تذکرشان آزرده نگردی. به هر حال، به همه آنانی که با یاد دیون خویش دلگیر ومکدر نمی شوند لذت بردن و شنیدن این کار را سفارش می نمایم.(۶)
پاورقی:
۱- با اجازه مولانا و بنابر ضرورت موضوع بیت تغییر کرد واصل آن: (ای بسا هندو ترک همزبان/وی بسا دو ترک چون بیگانگان)
۲ و ۳- شعر از سلطان العلماء نائینی است که همراه با اشاره به موضوع اولین ها در هنر و ورزش و… از توجهات و تذکرات دوست گرامی آقای سیدفرید قاسمی است.
۴- شعر بنابر روایتی از ملافاطمه کرمانی (رفسنجانی) و به روایت دیگر منسوب به خانم نوابه خفی همسر حشمت الملک و مادر امیر شوکت الملک می باشد و البته استاد باستانی پاریزی در هردو مورد تردید دارند (کتاب «از سیر تا پیاز» صفحه ۵۸۸)
۵- به خاطر دارم در همان روزهایی که کنسرت (علیزاده-گاسپاریان) اجرا می شد و استاد شجریان هم از جمله مدعوین برنامه بودند بنده به دلیل این که توفیق تماشای آبهای سپید را نیافته بودم از استاد شجریان جویا شدم و نظرشان را پرسیدم استاد مطالبی را فرمودند که برجسته ترین جمله ای که در خاطرم نقش بست، این بود: «… ذوق موسیقایی و هنری و نیز میل به کشف راههای جدید و تجربه های نو در آقای علیزاده فراتر از دیگر هنرمندانی ست که می شناسم…»
۶- قبل از انتشار آلبوم فوق الذکر، با استاد علیزاده گفت وگویی انجام پذیرفته که بخش مربوط به کنسرت تلفیقی و … ان شاءالله در آینده خواهد آمد.
همشهری
